Tajemnice Radosne

1. Zwiastowanie.

Każde spełnione wydarzenie ewangeliczne ma swój punkt odniesienia do początku. Razem z Maryją spoglądam na Ciebie, Jezu Chryste, ukryty w Najświętszym Sakramencie. Widzę w tym nie tylko proste następstwo faktów po sobie. To także: „Niech mi się stanie według twego słowa”, wypowiedziane przez Maryję w Nazarecie, zapoczątkowało wylanie wszelkich darów i łask, i w dalszej konsekwencji spowodowało wypełnienie wielkich zamysłów Bożych, wśród których Eucharystia wydaje się być największym.

Matko Boża, która nas prowadzisz do przyjmowania Twego Syna w Najświętszym Sakramencie, umocnij naszą wiarę w realną obecność Chrystusa, aby każde spotkanie z Nim przemieniało nasze życie.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety.

Żeby nastąpiło spotkanie, trzeba wyjść z siebie, otworzyć się na Boga i ludzi. W tajemnicy Nawiedzenia Maryja przejmuje inicjatywę. Ona pierwsza zaczyna działać, a wraz z Nią w tajemniczy sposób działa Bóg. Oto pierwsza procesja z Tobą, Panie Jezu, ukrytym pod sercem Matki. Umieć przynosić Boga do ludzi, odczytując ich głód spraw nadprzyrodzonych. W przeżyciach obdarowanych Bogiem ludzi dochodzi do głosu wielka wdzięczność wobec Pana, który wielkie rzeczy nam uczynił. Maryja to wzór Osoby najdoskonałej wielbiącej Boga za Jego dzieła.

Matko Boża, która nawiedzasz nas, przynosząc nam Jezusa, pozostań w przestrzeni naszego życia, ubogacając je łaskami, aby nasze serca otwierały się na działanie Ducha Świętego i razem z Tobą wielbiły Boga.

3. Narodzenie Pana Jezusa.

Nikt nie może zbliżyć się do Boga, o ile nie zostanie przez Niego pociągnięty, wezwany, wprowadzony. Przeżywają znaki dane od Boga pasterze i mędrcy. Pierwszym wystarcza wezwanie aniołów, drugim – światło gwiazdy. W Eucharystii, kierowani i prowadzeni wiarą, dostrzegamy tajemniczą obecność Chrystusa, która rodzi się każdego dnia na wszystkich ołtarzach świata i woła do człowieka o przyjmowanie Go, aby nastąpiło spotkanie, które ubogaci człowieka prawdziwym życiem.

Matko Boża, rodząca Jezusa, która przeżywasz radość z wiary pasterzy i mędrców, pomóż nam jak najgodniej przyjmować Jezusa, gdy przychodzi do nas w każdej Komunii Świętej.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni.

Świątynia jerozolimska w dniu ofiarowania Jezusa była podobna do naszych kościołów. W jej wspaniałe mury wstąpił Zbawiciel świata, przyniesiony na rękach Maryi i Józefa. Nic więc dziwnego, że pobożni przedstawiciele narodu wybranego, Symeon i Anna, głęboko przeżyli spotkanie z Tym, który w pełni uświęca nasze życie. Im wystarczyło jedno spotkanie, przygotowane z wielką wiarą i miłością. My zaś możemy codziennie spotykać Jezusa w Eucharystii i wraz z Nim ofiarowywać swoje życie Bogu.

Matko, ofiarowująca Jezusa Ojcu i ludziom, naucz nas trudu podejmowania wysiłków w drodze do Boga, abyśmy w naszych świątyniach przeżywali radość współofiarowania z Jezusem swojego życia.

5. Odnalezienie Pana Jezusa.

I dzisiaj może się zdarzyć, że ktoś odnajdzie Jezusa w zaciszu świątyni, wychodząc z niej nowym człowiekiem. On nie przestaje nadal prowadzić tajemniczego dialogu z ludźmi, którzy zadają Mu pytania. Ukrył się w świątyni i oczekuje poszukujących Go. Jest pełnym oddania Zbawicielem i Odkupicielem człowieka, nieustannie pełniącym swój dyżur miłości. Razem z Maryją i Józefem poszukuję Cię, Panie Jezu, niepewny, czy z własnej winy nie pozostawiłem Ciebie na obrzeżach życia.

Matko, szukająca Jezusa, gdy nieraz tracę Go z oczu, przypomnij mi o Nim blaskiem wiecznej lampki, cisza świątyni, świadectwem odnalezionego sensu.

Rozważania pochodzą ze strony www.maryjni.pl